Ban

Ban - w X i XI w, tytuł najwyższego do­stojnika w Chorwacji obok księcia. Później w XII—XV w tytuł głównodowodzącego w miejscowościach pogranicznych Węgier. Bana wyznaczał król; ban posiadał bardzo wielką władzę, zarówno w sprawach poli­tycznych, jak sądowych i wojskowych. Naj­ważniejsi banowie byli: w Dalmacji, Slawonii, Chorwacji, w Bośni; kraje takie zwały się banatami. Przez pewien czas by­li banowie w Bułgarii, w Belgradzie, a także w innych krainach. Wraz z posuwaniem się Turków na północ banowie znikali z areny, utrzymując się tylko w Dalmacji i Chor­wacji. W tych krajach banowie byli przez długi czas właściwymi władcami. Prawa ich ograniczały tylko uchwały sejmów przez nich zwoływane. Król węgierski mógł bana pozbawić godności, a od wyroków sądu banskiego wolno byto się odwołać do króla. Konstytucja węgierska 4 marca 1849 uznała Chorwację ze Slawonją i Dalmacją za osobny kraj koronny, a bana Jeiaczicza za niezależnego niemal władcę. Od roku 1868 do 1918 ban Chorwacji i Slawonii był namiestnikiem, mianowanym przez króla węgier­skiego i zależnym od rządu węgierskiego.UT

Prawdopodobnie cały tekst Encyklopedii Tradycji w pochodzi z jakiegoś starego czasopisma, przedwojennej książki lub którejś ze starych polskich encyklopedii, słownika wydanego przed II wojną światową (na końcu tekstu powinien się znajdować się odsyłacz do odpowiedniej książki lub czasopisma). Tekst nie był poprawiany pod względem merytorycznym i dlatego nie jest aktualny.

Możesz go uaktualnić, oddzielając swój komentarz lub obszerniejsze hasło linią ciągłą (-----), ale hasła oryginalnego NIE ZMIENIAJ - pamiętaj, że ET to przede wszystkim miejsce przechowywania starych, nieaktualnych haseł encyklopedycznych.

PAMIĘTAJ: Ten tekst to ciekawostka i nie nadaje się na ściągawkę do szkoły i nie powinien też być traktowany jako jedyne źródło wiedzy na ten temat!