Ewolucja akwenu[]
Morze Śródziemne ma niezwykłą historię. Nie jest to bowiem historia jednego morza, ale kilku (zarazem też kilku pustyń). Pięć milionów lat temu było wyschnięte, ponieważ w wyniku ostatniej wielkiej ucieczki wody do atmosfery pozostała na jego dnie jedynie warstwa soli o miąższości półtora kilometra.
Niektóre z powodzi zalewających basen pochodziły ze wschodu i niosły z sobą ciepłowodne zwierzęta i rośliny, dobrze przystosowane do letniej wody tego, co ze swej natury, było oceanem subtropikalnym.
Dzisiejsze wody Morza Śródziemnego przybyły z Oceanu Atlantyckiego, poprzez wielki Wodospad Gibraltarski.
Ostatnie napełnienie Morza Śródziemnego odbyło się z zachodu, tak więc jest ono teraz ciepłym morzem wypełnionym potomkami roślin i zwierząt z zimnego Atlantyku.
Pod koniec ostatniego glacjału, zaledwie osiemnaście tysięcy lat temu, na południu Francji żyły pingwiny, a nawet i dziś w Morzu Śródziemnym żyje ponad trzy tysiące płetwali błękitnych (pospołu ze szczątkami licznej kiedyś populacji fok).
Kanał Sueski, łączący Morze Śródziemne z Czerwonym, otwarto w 1869 roku. Był on następcą kilku wcześniejszych mniejszych połączeń z Morzem Czerwonym, z których pierwsze zbudowano trzy tysiące lat temu za faraona Ramzesa II, władcy Egiptu (budowniczego świątyń w Abu Simbel, zatopionych zresztą przez współczesnych inżynierów). Obecny kanał na niektórych odcinkach swej stupięćdziesięciokilometrowej długości ma szerokość ośmiuset metrów.
Możesz go uaktualnić, oddzielając swój komentarz lub obszerniejsze hasło linią ciągłą (-----), ale hasła oryginalnego NIE ZMIENIAJ - pamiętaj, że ET to przede wszystkim miejsce przechowywania starych, nieaktualnych haseł encyklopedycznych.
PAMIĘTAJ: Ten tekst to ciekawostka i nie nadaje się na ściągawkę do szkoły i nie powinien też być traktowany jako jedyne źródło wiedzy na ten temat!